Σε μια πρακτική γιόγκα, τα πρώτα μαθήματα επικεντρώνονται συχνά στην απλή πράξη της όρθιας στάσης.

Εάν μπορείτε να νιώσετε το βάθος σας να απελευθερώνεται στα τρία σημεία επαφής μεταξύ του ποδιού και της γης, ίσως μπορείτε να αισθανθείτε την υποστήριξη που σας δίνει η γη μέσω της δράσης των τόξων του ποδιού και των μυών που τα ελέγχουν .

Οι άνθρωποι είναι τα λιγότερο σταθερά πλάσματα, που διαθέτουν τη μικρότερη βάση στήριξης, το υψηλότερο κέντρο βάρους και (αναλογικά) τη βαρύτερη εξισορρόπηση του εγκεφάλου πάνω από όλα.

Η αρχιτεκτονική των ποδιών, μαζί με το μυϊκό τους σώμα, δείχνει την απαράμιλλη ικανότητα της φύσης να συμφιλιώσει και να εξουδετερώσει τις αντίπαλες δυνάμεις.

Τα άκαμπτα παπούτσια και οι πλακόστρωτες επιφάνειες διδάσκουν τα πόδια μας να είναι παθητικά και χωρίς σωματίδια. Οι ασκήσεις γιόγκα γίνονται χωρίς παπούτσια, με μεγάλη προσοχή στην αποκατάσταση της δύναμης και της ευελιξίας του ποδιού και του κάτω ποδιού.

Οι καμάρες των ποδιών εμπλέκονται και συνδέονται με τη στήριξη του πυελικού εδάφους, της κάτω κοιλιακής χώρας, του θωρακικού κλωβού, της αυχενικής σπονδυλικής στήλης και της κεφαλής του κεφαλιού.

Η βασική δομή του ποδιού μπορεί να αναπαρασταθεί με ένα τρίγωνο. Τα τρία σημεία του τριγώνου είναι τα τρία μέρη όπου η δομή του ποδιού θα στηρίζεται σε μια επιφάνεια στήριξης:

1. η φτέρνα

2. το απώτερο άκρο του πρώτου μεταταρσίου

3. το απώτερο άκρο του πέμπτου μεταταρσίου

Οι γραμμές που συνδέουν αυτά τα σημεία αντιπροσωπεύουν τρεις από τις καμάρες, γραμμές ανύψωσης μέσω των οποίων προέρχεται η στάση στήριξης:

1. η μεσαία διαμήκης αψίδα

2. η πλευρική διαμήκης καμάρα

3. το εγκάρσιο (μεταταρσικό) τόξο.

Υπάρχει επίσης μια τέταρτη καμάρα, που ονομάζεται εγκάρσια εγκάρσια καμάρα ή η ταρσική καμάρα, που βρίσκεται απέναντι από τα ταρσικά οστά από το ναυτικό έως το κυβοειδές.

Το πόδι έχει εξελιχθεί σε έναν κόσμο χωρίς δρόμους ή πλαϊνούς περιπάτους. Όταν η προσαρμοστικότητα του ποδιού δεν χρειάζεται πλέον κατά τη διάρκεια της κίνησης, οι βαθύτεροι μύες που υποστηρίζουν τις καμάρες μπορούν να εξασθενήσουν, αφήνοντας τελικά μόνο την επιφανειακή μη μυϊκή πελματιαία περιτονία υπεύθυνη για την αποφυγή της κατάρρευσης του ποδιού. Όσο περισσότερο εξασθενούν οι μύες στήριξης του τόξου, τόσο μεγαλύτερη πίεση ασκείται στην πελματιαία περιτονία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πελματιαία περιτονίτιδα και σπόρια στη φτέρνα, καθώς και σε οίδημα μεταταρσίου

Μόνιμη θέσεις έχουν το υψηλότερο κέντρο βάρους του συνόλου των αρχικών σημείων